Ik was nergens op voorbereid, en plots was jij daar…
Zodra wij bij jouw kennel kwamen, kroop jij weg in een hoekje….je oh zo gevreesde lichaam probeerde je zo klein mogelijk te maken…
Ja gevreesd door veel mensen die jouw ras niet kennen, en bevooroordeeld zijn….
Jouw dagen zijn geteld volgens dierenwelzijn……ingeslapen moet je…..
En dan komt jouw mogelijkheid op redding…..misschien wel jouw enige kans…
Ik mag je meenemen…..jou veiligstellen….jou gebroken geest helen…..jou weer hond laten zijn…
Maar ik moet je achterlaten…..het breekt mijn hart maar het is onmogelijk…
De realiteit is hard….heel hard als je daar staat…..en je moet nee zeggen…
En terwijl je dan door de regen en storm terug rijd naar huis…..in gedachten bij de honden die je die dag vrijheid hebt gegeven……kom jij steeds terug…
Mensen delen de vreugde van de geredde honden….aan alle kanten krijg ik respect…
En ik ?…..ik zit met een stafford in mijn hoofd….een stafford meisje die er niets van begrijpt…
Die nog nooit iets of iemand kwaad heeft gedaan….die zelf geestelijk gebroken is….
Die moet inslapen…..inslapen, omdat dierenwelzijn dat eist….en ik……ik kan alleen maar aan jou denken….
Een van mijn vele hersenspinsels……..
