Team Nieks naar de Sterkliniek.
Vandaag zijn Frits, Maya en Maggie naar Sterkliniek Ermelo geweest voor een gebitsanering.
Normaal is een gebitsanering geen probleem, maar in dit geval zijn ze met zijn drieën en zijn het natuurlijk wel een beetje honden met gebruiksaanwijzing.
Voordat wij naar de kliniek gaan laat ik ze eerst maar even een stukje in het bos rennen, de afspraak valt een beetje samen met het uitlaten van de honden en voordat ze van de stress in de wachtkamer gaan zitten.
Frits en Maya aan de riem en Maggie in mijn jas ga ik naar binnen.
Eerst Frits op de weegschaal…24,8 kilo…
Maya als tweede….15,8 kilo..
Maggie blijft nog even lekker in mijn jas.
In de behandelkamer bekijkt Paul de honden en wij besluiten dat Frits als eerste gaat, dan Maya en na een broodje…koffie met een stukje taart ( die ik had meegenomen ) zou Maggie gaan.
Frits raakte even licht in paniek maar ging op zich vrij makkelijk onder Narcose.
Na enige tijd was Maya aan de beurt, tja Maya keek mij al aan met een paar ogen…maar ging vrij vlot onder narcose.
Na een tijdje werd mij gevraagd of ik even bij Frits wilde kijken….hij was nog niet helemaal bij maar was erg druk en duidelijk in de war.
Na het openen van de deur en hem rustig toespreken was het goed en ging hij weer rustig liggen.
Er mag dan makkelijk over gedacht worden en wat gein over gemaakt worden, maar ik ken mijn honden en weet hoe Frits kan zijn.
Frits heeft soms wat problemen en begrijpt het niet helemaal, of dit nu door zijn verleden is in het drugspand of door zijn genen….Frits heeft soms gewoon even extra steun nodig.
En gezien Frits bijna altijd bij mij is kan dit wel verwarrend zijn voor hem.
Volgens afspraak gingen wij een broodje eten…koffie met een stukje taart….en toen was Maggie aan de beurt.
Maggie ging eigenlijk zonder problemen….
Frits was al van dien aard druk dat ik hem bij mij in de wachtkamer zou nemen, Maya kon ook gelijk mee…
In de wachtkamer was het oke, Frits ging samen met Maya bij mijn voeten liggen en toen was het eindelijk rustig.
Op een gegeven moment gaat Paul kijken hoe wakker Maggie is…
Hij komt met haar in zijn handen terug…als je haar in je jas houd dan kan ze wel mee…
Maggie kijkt mij versuft aan….ik stop haar in mijn jas en voordat ik het weet is ze al weer vertrokken.
Op de terugweg nog even langs het dijkje om te poepen en te plassen….Frits en Maya rennen weer vrolijk rond….Maggie loopt alsof ze flink gezopen heeft dus stop ik haar maar weer warm in mijn jas…
Thuis gekomen is het alsof er niets is gebeurd….Maggie is nog wel suf…maar die laat ik lekker in mijn jas zitten.
En zij mag dan ook mee boodschappen doen….en lekker rustig bijkomen in mijn jas.
Mijn dank aan het geweldige team van Sterkliniek Ermelo en uiteraard mijn dank aan Paul van Aalst….die het mogelijk maakt om het op deze manier te doen…
Paul…dank je wel, was top van je 😉
