Tussen je oren

Vandaag laat ik Kenzo met Maya uit en kom ik een vrouw met haar hond tegen, terwijl ik ze nader loopt de vrouw met de hond het gras in…

“Hij doet niets hoor” roep ik ze toe…de vrouw lacht mij toe…

Nee ik ga aan de kant voor de fietser roept ze….

Oke, tja ik zie steeds mensen met een grote boog om ons heen lopen…maar hij doet niets hoor..

De vrouw kijkt verwonderd naar Kenzo, wat een mooie hond is dat…zo breed…mooie hond hoor..

Ondertussen staat haar hond Kenzo uit te dagen voor te spelen…

De vrouw komt dichter bij Kenzo en doet zelfs een poging om hem te aaien….echt mooie hond, wat voor ras is dit ?

Nou hij valt onder de pitbull maar is eigenlijk een stafford…en alsof er iets heel engs gebeurt…de vrouw haar gezicht veranderd en je kan de angst van haar gezicht aflezen..

Nee…nee dit vind ik eng…nee dit vind ik niet leuk meer.

De vrouw gedraagt zich alsof ze in het nauw is gedreven en loopt langzaam achterwaards weg bij Kenzo..

Ik vraag haar wat ze aan het doen is….u vind het een mooie hond, u wil hem zelfs aaien en u staat met plezier te kijken hoe uw hond hem uitdaagt..

Nu ik vertel dat het een pitbull is word u ineens bang ?

Ja pitbulls zijn eng…

En als ik nu vertel dat dit een pitbull is ( en ik wijs naar Maya )…is zij dan ook ineens eng ?

De vrouw kijkt mij vreemd aan….

De angst zit tussen uw oren…het is een aangepraatte angst…

Ja zegt ze…maar Pitbulls bijten..

Dat is wat ze u vertellen…ziet u hem bijten ?…

De vrouw vond het toch minder prettig en ging weer verder…

Vreemd hoe iemand zijn gedrag ineens kan omslaan door een aangepraatte angst, en dan had ik mijn hesje niet eens aan…dan was het misschien nog enger geweest als ze wist dat het een biker was met een pitbull..