Vandaag een zware dag geweest.
Amber heeft met haar 9 jaar broodfok al heel wat te voorduren gehad en gisteren werd ze heel slecht.
De weg naar onze dierenarts lijkt wel oneindig en laatste stappen naar de behandelkamer loop je met lood in je schoenen.
Ondanks dat wij onze honden alle liefde geven, weten wij dat er uiteindelijk een keer een eind aan komt.
Amber is nu bijna 15 jaar oud en eigenlijk weten wij de uitspraak van onze dierenarts al…….alleen wil je het misschien nog niet weten en wacht je tot hij het ook daadwerkelijk zegt.
En dan komen de woorden….Amber is euthanasie waardig…..
en dan met een paar rode ogen geef je hem toestemming om haar in te laten slapen.
Het is goed, ze heeft een moedige strijd gestreden tegen alles wat ze mankeerde….de strijd tegen de tijd ga je echter nooit winnen.
Na de eerste injectie ging ze vredig slapen en bij de tweede injectie wacht je op die laatste zucht..
En dan zie je het leven verdwijnen uit een heel uniek en apart meisje….
Een meisje wat zoveel heeft betekend voor ons…..ons liet zien hoe je kunt omgaan met het leven.
Ondanks haar blindheid nog steeds vrolijk kwispelde wanneer ze ons hoorde, en zich met gemak door onze woning bewoog zonder iets te zien.
Slaap zacht meisje…..wij gaan je zeker missen maar vergeten jou nooit.
