Bikers for animals

Jaren geleden…2010 om precies te zijn…toen zagen wij de gevolgen van Broodfok en besloten iets te ondernemen..

Een naam…je moet iets verzinnen…op Hyves een pagina aangemaakt…motorrijders…bikers…en dan voor de dieren…Bikers for animals was geboren.

Nooit gedacht dat het deze omvang zou krijgen…een reputatie die beter is dan wij zelf weten.

 

Het groeit uit tot….tot er een grotere ruimte nodig is.

Een vrijstaande lokatie waar er meer rust is…meer ruimte is voor de honden.

Wij vinden een pand dat leeg staat…benaderen de eigenaar, het antwoord is luid en duidelijk.

Wij willen niets met motorclubs te maken hebben en hier komt geen clubhuis !

Oke…duidelijk gemaakt wie wij zijn…wat wij doen…antwoord blijft nee, dat komt omdat er al een bestemming is voor de lokatie.

Paar jaar later staat het pand nog steeds leeg…nog een poging…weer worden wij afgescheept…

Tot er ineens een stichting uit Amsterdam zit waar kinderen met bijlen en messen wapens maken van hout..

Een ander pand gevonden…erfpacht van de gemeente…bellen…mailen…wij worden aan het lijntje gehouden…en ineens is het verpacht…

Nog een pand gevonden aan de Runderweg…helemaal afgelegen…perfect….van het kasje naar de muur…en dan eindelijk het juiste persoon gevonden…sorry, is net verhuurd…daar wonen nu 3 Polen..

Een leegstaand pannenkoekhuis in lelystad…meteen mailtjes gestuurd…geen toestemming..

 

weer een leegstaand pand…ik kan de eigenaar…en deze vind het ook een goed idee…ja…maar de gemeente geeft geen toestemming.

Nog een pand…heeft al iets met honden in gezeten…en een voordeel, ik kan de eigenaar…nee, hij gaat de ruimte zelf gebruiken…tot ik vandaag erachter kom dat er een dierenopvang in gevestigd is.

 

Nu worden wij vaak benaderd…je moet de naam veranderen…dat Bikers houd mensen tegen..

Echt ?…stel dat wij de naam veranderen…denk je nu dat wij dan anders zijn?

Je moet jezelf anders kleden….en dan?…word ik dan anders ?

Wij hadden dit in 2010 nooit verwacht, maar wij horen zoveel goede berichten..

Hoe wij overal gewaardeerd worden…hulp instantie’s die van collega’s horen dat wij de beste keuze zijn..

Dierenkliniek die niet 100…niet 200 maar wel 300% achter ons staat..

Iedereen die verteld hoe nobel ons doel is…adoptanten die alleen maar positief over ons zijn..

En dan toch…..je vraagt jezelf dan toch af waarvoor wij geweerd worden…wat mensen tegen houd om ons een ruimte te bieden…

Ik kan in ieder geval wel duidelijk maken…dat wij onze naam niet veranderen…wij zelf niet veranderen en dat ook niet van plan zijn…wij zijn, wie wij zijn en wij doen wat wij doen..

Nu alleen de persoon vinden die de uitdaging aan durft om ons een kans te geven…en iedereen te laten zien dat ze het al die jaren fout hebben en dat wij wel degelijk het waard zijn om een ruimte te krijgen..