Met Tickle gaat het goed,….beter nog, met Tickle gaat het eigenlijk heel erg goed.
Hij geniet elke dag van het leven, loopt zijn rondje hier…waar hij dan ondertussen zijn vaste vriendjes tegen komt en iedereen hem wel even een kriebel of aai geeft.
Zo maken wij ook wandelingen in het bos….en in het zuigerplas, iets wat wel voorkeur heeft bij hem want daar komt hij nog veel meer honden en mensen tegen..
Zo gingen wij vandaag ook naar het Zuigerplas…na een paar honden te hebben ontmoet, die hij dan luid blaffend begroet..zien wij in de verte een groepje kinderen aankomen
Op een gegeven moment lopen wij het groepje kinderen tegemoet, kinderen met een psychische beperking…
Het voorste jongetje gaat met zijn armpjes gestrekt naar Tickle…en hij gaat langzaam hurken..
Tickle loopt vrolijk naar hem toe en laat zich aaien…het jongetje…ik schat dat hij misschien een jaar of 13 is..het jongetje, je ziet hem gewoon smelten….
Tja als je hem bij zijn oortjes kriebelt dan ben je zijn vriendje hoor zeg ik…
Liefdevol kriebelt hij Tickle achter zijn oortjes en hij geeft hem een kusje, die Tickle uiteraard beantwoord met een dikke kus….het jongetje zoekt een manier om hem te knuffelen maar merkt dat dit niet lukt met zijn karretje..
Een tweede jongetje komt erbij….je lijkt wel een robot…ja…je lijkt echt wel een robot….robodog…
De twee jongetje kriebelden Tickle nog even en moesten uiteindelijk weg want het groepje liep door…
Zo zie je maar….mensen onderschatten de kracht van zo een klein hondje nog wel eens…
Hoeveel liefde hij kan oproepen bij mensen…en een hele leuke ontmoeting kan zijn voor kinderen met een psychische beperking…🤗
