Nu al een paar weken bij ons….en dan word het tijd.
Ik til je op en draag je naar de waterkant, ik zet je neer in het gras…..en niets, er gebeurt niets.
Vervolgens til ik je weer op en zet ik je een stukje verderop weer neer…..weer niets, terwijl ik daar sta, en dat is dan al weer een tijdje…kijk ik naar een intressanter plekje, iets wat je nieuwsgierigheid kan prikkelen.
Een stukje verderop is een meerkoet een nest aan het bouwen, ik til je op en ga vlak aan de waterkant met je zitten….wederom, niets…
Je neus gaat omhoog…en stiekem vind je de meerkoet intressant…maar verder gebeurt er niets.
Na een half uurtje til ik je weer naar huis, in huis doe ik je halsband af en ga je al kwispelend naar de andere honden.
Ik weet dat dit nog veel vaker gaat gebeuren….maar er komt een moment dat je gaat lopen…je de wereld durft te ondekken….in het bos gaat wandelen of misschien zelfs nog los gaat rennen in het bos.
Voorlopig sta ik nog stil aan de waterkant, voorbijgangers staan te kijken….geen benul wat ik doe.
Geen benul wat er vooraf ging bij de honden die wel meelopen….de honden die met ons wandelen in het bos…
De honden die geadopteerd zijn….hoe vaak wij met deze zo aan de waterkant hebben gestaan, hoe veel er ook zo hebben gezeten aan de waterkant.
Achteraf is dat bij veel honden ook niet voor te stellen dat ze zo bang zijn geweest..
En zo kunnen aanstaande adoptanten het zich vaak ook niet voorstellen…dan ook niet begrijpen dat wij zo streng selecteren….in een contract eisen stellen en adoptiekosten vragen.
Geen benul hebben van wat er vooraf ging….de dagen aan de waterkant….of de nachten bij de honden omdat ze net geopereerd waren…de medische kosten….de nodige verzorging….eigenlijk alles wat er vooraf ging…voordat het hondje wat zij leuk vinden, het hondje is geworden wat ze leuk vinden.
In de meeste gevallen was het hondje aan de waterkant zielig….maar niet leuk.
Was het hondje wat geopereerd moest worden, eigenlijk niet meer de moeite.
Was het hondje wat alles binnen deed en intensieve verzorging nodig had…eigenlijk alleen maar lastig…
Maar dat zelfde hondje….is uiteindelijk wel jouw hondje geworden..
Dat je er niet stil bij staat van wat er vooraf ging, dat vinden wij niet erg…ons gaat het om het geluk van het hondje…het enige wat wij verwachten, is begrip voor wat wij doen,…..voor wat wij hebben gedaan, en voor wat wij vragen voordat je van ons een hondje mee krijgt..
Want dan ben je waarschijnlijk de adoptant die wij zochten.
