Pink kwam bij ons in Oktober 2021, drachtig…tijdens haar tijd met puppy’s kon ik eigenlijk weinig..
Zo bang als ze was, ik moest wachten tot haar pups weg waren..
In Februari 2022 waren haar pups herplaatst en kon ik met haar aan de gang…heel moeizaam ging ze kleine stapjes vooruit…een rondje lopen….door het Zuigerplas, het ging steeds beter.
Wel aan mijn been geplakt maar je zag dat ze het leuk vond en heel langzaam iets vrijer..
Tot ze na maanden….eindelijk een stukje van mij af durft te lopen..
S’avonds lopen wij weer ons stukje…achter ons zie ik een groepje jongeren….3…4 man ongeveer….en dan een knal…..ik kijk om en zie de rook nog optrekken…
In een flits schiet Pink in de bosjes en ligt helemaal plat te rillen..
Ik moet haar aan de lijn onder de bosjes vandaan trekken…er is geen beweging meer in te krijgen, als verstijft ligt ze op de grond te trillen..
Voorzichtig pak ik haar op…hou haar stevig tegen mij aan en til haar naar huis..
Ik vraag je…wat bezielt je…ik heb vroeger ook vuurwerk gehad en ja…ook ik haalde rottigheid uit…
Maar zo vlak bij een hond….was het je waard ?…had je jouw lolletje?
Maanden werk…in een klap weg…het beetje vertrouwen wat ze eindelijk had…in een klap weg..
Maanden werk en inspanning…waar nu eindelijk resultaat van te zien was….in die ene seconde…weg..
Dank je wel
