Wij doen dit werk nu al aardig wat jaren…en als ik terugkijk dan hebben wij misschien 2 keer een adoptant verkeerd beoordeeld, op zich is dat in al die jaren toch niet slecht…toch ?
Maar dan…..
In Lelystad is er een inval geweest in een woning en zijn er 5 honden inbeslag genomen.
Meestal weten inwoners van Lelystad ons wel te vinden en krijgen wij een melding als er ergens iets niet pluis is…niet deze keer.
Dus wij zijn eigenlijk erg nieuwsgierig waar dit is in Lelystad.
Wij hebben een hond herplaatst bij een kennis van ons in dezelfde wijk in Lelystad…en aangezien zij vaak over van alles wel op de hoogte is wat er speelt in de buurt gaan wij bij haar langs…gelijk even de kans om onze hond weer eens te zien..
Onderweg maken wij nog gein…stel je voor de inval is bij haar geweest….komen wij daar aan de deur is het huis ontruimd…
Aangekomen is het huis donker…ik zoek de bel maar kan deze in het donker niet vinden…ik klop op het raam…niets…geen geblaf..nog een keer…niets.
Ik pak mijn telefoon en probeer met het licht van mijn telefoon de deurbel te vinden….en dan wanneer ik naar beneden kijk…
Ik sta als genageld…..echt ?
Is dit…..echt?
Ik loop naar de auto waar Amber nog zit te wachten en laat haar de foto zien…ik kan je zeggen dat ze niet snel sprakeloos is…maar ik zag haar wit wegtrekken…
Ongeloof….de inval was hier….en onze hond is inbeslag genomen ?
Natuurlijk zijn er vast wel toetsenbord ridders die klaar staan met hun commentaar..
Wanneer je als vakkenvuller 2 keer in de week artikelen op de verkeerde plek zet is er niets aan de hand…wanneer wij een fout maken zijn de gevolgen natuurlijk heel anders..
Wij…wij die bekend staan als zeikerds….veeleisend bij het herplaatsen van onze honden…
En dan sta je daar…in het donker voor een gesloten deur….ik kan niet eens omschrijven hoe ik mij voelde op dat moment.
Jaren misleid door haar….
Wij hebben met heel veel adoptanten nog vaak contact…krijgen foto’s en filmpjes via whatsapp of via facebook te zien, maar niet iedere adoptant is scheutig met foto’s of filmpjes…
Deze was ook op zichzelf….voor een foto moest ik lang doorzeuren, zolang dat ik soms het idee kreeg dat ze mij vervelend begon te vinden..
En als ik dan een wazige foto kreeg dan was ik weer even gerust…..de keer dat ik langs kwam was het rommelig….en was er altijd een verklaarbare uitleg…..en ging ik weer weg.
Terwijl ik beter moest weten…maar jij….jij kon zo goed manipuleren….ja echt….daar ben je echt verschrikkelijk goed in..dat moet ik je echt nageven….daar ben je ongelovelijk goed in.
Al die tijd wist je mij te misleiden….te bedriegen met je leugens..
En dan kijk je nog eens naar de foto…
Zoveel herkenbare dingen….en dan hier voor de deur besef je het pas..
Woede ?….verdriet?…geen idee hoe ik het moet beschrijven…
Maar ik voel mij ineens heel klein worden….terwijl ik altijd vol trots loop over hoe goed wij het doen voel ik mij nu heel klein worden van schaamte…schaamte dat ik mij heb laten misleiden…..en nog niet eens vanwege wat mensen denken maar vanwege het feit dat ik hier een hond heb achtergelaten.
Terwijl jij ons misleidde wij ook nog klaar stonden voor jou wanneer je pech had…de keren dat ik jou hielp wanneer je pech had….wat zou er op die momenten toch door je hoofd zijn gegaan ?
Zat je stiekem van binnen mij uit te lachen ?…wetende dat je mij al die tijd voor stond te liegen ?
Ongelovelijk….hoe je dat klaar speelde..
Ik kan je wel beloven, dat wij er alles aan zullen doen om onze hond terug te krijgen..
En te zorgen dat jij nooit…maar dan ook nooit meer een hond zal krijgen.
