Mijn hart luchten….

Weet je……..

 

 

Doggy verteld, ik geef hier mijn mening…vertel wat ik meemaak…

Maar wil nu toch echt mijn hart luchten..

Ik zit nu ongeveer 40 jaar in de honden….nu 12 jaar met mijn vrouw de stichting..

Mijn vrouw heeft de nodige opleidingen in hondensport…hondengedrag enz..

Ik niet…ik werk op mijn gevoel…doe wat ik denk dat ik moet doen….

Voor mij…en vooral, voor de honden werkt het..

Maar goed, met andere woorden, wij doen ons best en dat word door een hoop mensen gewaardeerd..

Maar je hebt ook de andere zijde..mensen die steeds weer commentaar hebben…op social media je steeds weer aanvallen..

Eisen dat je diploma’s online zet, alsof zij dat mogen eisen van je…

Treiterijen van mensen die valse meldingen doen…politie en gemeente die voor niets aan de deur komen.

En dan steeds weer jezelf moeten verdedigen…bewijzen dat wat ze zeggen niet waar is..

Gemeente die je openlijk beschuldigd van diverse zaken maar in ruim 10 jaar nooit iets heeft bewezen..en dan toch pesten…..iets wat een inwoner hier gewoon krijgt, dat moet jij speciaal aanvragen..en ga zo maar door..

Mensen op social media die denken dat het hun plicht is om alles uit te pluizen…of je alle papieren wel hebt…of je de juiste gegevens wel op je website hebt vermeld..

En eerlijk ?……ik denk er vaak aan om te stoppen met de hele zooi…vaak genoeg word het teveel…en blijkbaar niemand die dat ziet…je hele leven draait om de BFA…de honden…geen luxe ingericht huis…geen mooie tuin met planten…geen vakantie….geen dagje uit…zelfs uitslapen is er niet bij…en dan nog krijg je commentaar..

 

En dan vandaag….krijg ik te horen dat een bevriende collega….een gewaardeerde collega, iemand die ik echt hoog had zitten..

Heeft er een einde aan gemaakt…omdat hij het niet meer aankon..alle treiterijen, het zwart maken…

47 jaar…echt…47 jaar was hij nog maar..een man met een hart van goud…die volgens mij elke mechelse herder kon helpen…de ergste gevallen die een ander had opgegeven, hij ontfermde zich over hem en deed de hond weer genieten van het leven….telefoontjes, hey doggy..heb je nog voer nodig ?

Diverse malen kon ik een bus vol voer bij hem ophalen…volgens mij gaf hij je nog het hemd van zijn lijf als je erom vroeg..

En nu ?…letterlijk de dood in getreiterd…door een stel toetsenbord ridders die zelf geen reet voorstellen en als tijdverdrijf op Facebook mensen de grond in trappen..

Niet alleen Christophe…maar meer mensen zoals hem..als ons…mensen die alles opofferen, hun best doen om alleen maar goed te doen..

Echt….jullie zouden je dood moeten schamen…..

 

Christophe…rust zacht…wij gaan je missen…

Wij wensen alle nabestaanden….zijn vrouw…alle vrijwilligers van Viervoeters in nood heel veel sterkte met dit verlies…