Bikers for Animals ??? Nog van gehoord !
Shiba Rescue ? Dat kende ik wel. En al het goeds dat Tamara en co daarvoor doen.
Ik was heel actief op Shibalog en zag opeens vanuit het niets een oproep voor plaatsing van 2 teefjes uit de broodfok verschijnen.
Lelystad… Ver weg van mij. 1500 km.
Maar daar zaten Penny en Amy te wachten op een gouden mandje.
Twee broodfokteefjes uit handen van een meedogenloze broodfokker gered door de Bikers.
Penny was heel vlug besproken en vond een thuis bij Inge, Bart en Nikita.
Dan was er nog Amy. Broodmager en hoogzwanger. Haar pupjes zouden in Lelystad geboren worden.
En dat waren stuk voor stuk heerlijke kindjes.
En toen ging ik solliciteren…
Ik kwam gelukkig (voor mij) door de selectie. En kreeg een voorstel om haar eens te bezoeken.
Pfft… een lange rit hoor. Ik dacht er nog over na om dit idee te laten voor wat het was.
Vanuit Zuid-Frankrijk naar Nederland rijden om een rescue-hondje te bezoeken ?
Je moet wel gek zijn. Maar ik ben een beetje gek… zeggen ze wel eens hier.
Dus een ritje naar België voor de communie van mijn kleinzoon Jasper was ook een gelegenheid om eens Nederland in te rijden. Op naar Leylstad. Met Hendrik als chauffeur.
En toen ik Amy zag ? Verliefd van het eerste moment ! Nu Haïko ook nog…
Die was zijn eigen zelve. Mijn « King » zag haar zelfs niet aan. Oh jawel, even ruiken…
Tja, het is een teefje. Voor mij goed hoor !
Ik ging met een goed gevoel terug naar naar mijn dochter en nog meer een goed gevoel naar mijn Franse stekje. Binnen korte tijd kon ik Amy ophalen. YES !!!!
Een hele periode liep ik op roze wolkjes. Ik kon bijna niet wachten. Maar eerst moest Amy voor haar blaasstenen af en een sterilisatie doorstaan. Wat waren dat spannende tijden zeg !
Op 18 April 2018 maakte ik zelfs een eigen pagina aan op FB voor Amy. Amy’s Belevenissen…
En eind Mei 2018 kon ik haar ophalen.
Wat een rit naar het Zuiden ! Bloedheet bij het vertrek, verzopen in Parijs, en na bijna 24 uur onderweg, eindelijk thuis in Quillan.
En ja, toen begon het avontuur pas echt.
Amy wou zo graag ontsnappen. Weg uit die vreemde omgeving. Weg van die broer die haar opgedrongen werd en een tweevoeter die haar constant in de gaten hield.
De tuin werd een versterkte burcht. Alles, maar alles werd aangesleept om het Shibaproof te maken. Want madammeke wou zelfs door het kleinste gaatje naar de wijde wereld.
Haar bench werd haar « veilige plekje » en de eerste dagen kwam ze er nauwelijks uit. Voor eten en drinken kon ik haar nog wel verleiden. Dus dit werd het haar « huisje » of « doosje ».
Broer Haïko liep haar gewoon voorbij en negeerde haar.
Maar haar charmes en heerlijk zacht karakter maakten het wel moeilijk. Hij kon haar niet meer negeren !
Samen wandelen, samen eten, samen drinken, samen snoepjes halen bij de tweevoeter, samen de buurt bewaken…
Amy is het nu het beste wat mij ooit overkwam. Een karaktervol frans madammeke, die de buurman hoegenaamd niet lust en hem talloze ergernissen bezorgd door haar blaffen en grommen…
Maar niet meer weg te denken uit deze Franse uithoek.
En uit mijn leven ook niet meer…
