Paddy

Ik was absoluut niet op zoek naar nog een hond. Ik was al de verzorger van 2 beagles en een Westie (later kwam daar nog een kruising Cane Corso x Stafford bij), 5 katten, kippen en konijnen. Maar toen ik de foto van Paddy op Facebook zag, was ik om. Liefde op het eerste gezicht. Het was een foto van dit kleine koddige mannetje, met kromme pootjes, op de arm van Doggy die recht in de camera keek.

Paddy heeft misvormde voorpootjes, waarvan hij totaal geen last heeft. Hij was toen anderhalf jaar oud. Hij was 1 van de 4 Shi Tsu’s waarvan bikers voor animals de zorg op zich genomen had. Ik heb nog steeds de eerste foto hoe ze met hun vieren vies en vervuild in een bench stonden. En hoe bikers for animals ze toen gezien hebben. Paddy links in een hoek. Het brak mijn hart.

 

Ik hoopte dat ik hem de plek kon geven die hij nodig had. Zo’n kleintje tussen de ondeugden die hier al woonden, ik twijfelde heel erg hierover. Kwam dat wel goed? Toen ik dit in mijn e-mail noemde, begreep Doggy totaal niet waar ik het over had. Ik kende Doggy al en hij zei gewoon doen en proberen. Ik weet dat het lukt.

 

In het begin trok Paddy heel erg naar onze beagle Puk. Hij werd zijn steun en toeverlaat. Puk was een echte beagle met al de beruchte karaktereigenschappen. Eentje die niet opgevoed was. Puk had ik overgenomen omdat hij volgens zijn vorige eigenaren niet te doen was. Hij nam Paddy mee in zijn streken en maakte van hem een wannebeebeagle. Als iemand de schuttingdeur nu nog openlaat, rent Paddy nog net zo hard als een beagle eruit. Run like someone left the gate open. Maar de warmte die Paddy zocht bleef. Het is een hondje die het liefst tegen je aankruipt. Als je ligt te slapen tegen mijn schouder aan. Als hij geknuffeld wilt worden dan ligt hij het liefst als een baby in mijn armen zodat er op zijn buik geaaid kan worden. Pak ik hem op dan legt hij zijn hoofd in mijn nek.

 

Paddy is nu 8 jaar later uitgegroeid tot de roedelleider hier thuis. De kleinste van het stel maar de dapperste.  Behalve als hij een harde klap hoort dan raakt hij nog steeds in een ‘ikmoethierwegtoestand’. Een stukje verleden dat hij zich zijn hele leven al bij zich draagt. Niets houdt hem dan tegen. Als hij een harde klap hoort dan sluipt hij onzichtbaar weg en moet dan ook echt weg van zichzelf. Hij klimt dan door de planken van de schutting en hij is zelfs van de bovenverdieping naar beneden gesprongen om te ontsnappen aan de klappen die een vliegenmepper beneden in de woonkamer maakte. Mijn huis is nu Paddyontsnapproof. Maar ik durf nog steeds niet met hem buiten helemaal los durf te lopen als ik niet volledig overzicht heb.

Paddy zijn gezondheid gaat achteruit. Hij heeft een vergroot hart die tegen zijn luchtpijp drukt. Tijdens onze dierenartsbezoeken was bikers for animals nog altijd voor mij bereikbaar. Ik moest een beslissing nemen over dat Paddy voor zijn gebit onder narcose moest. Hij had een vergroot risico door zijn te grote hart. De eerste die ik belde was Doggy en hij luisterde naar me. Gaf me advies en tips. Ik heb de operatie door laten gaan. En Paddy heeft nog 5 tanden over. Door zijn sprong uit het raam waren veel tanden gebroken. De overgebleven tanden gingen los zitten en daar kreeg hij last van.  Inmiddels lopen we bij een gespecialiseerde dierenarts waar ze net zo gek zijn op Paddy als ik. Het kleine koddige hartenbrekertje die een slechte start had, maar gegroeid is naar een heerlijke, stoere, kleine boef met een kleine gebruiksaanwijzing. Maar wie heeft dat niet?

Hartelijke groet,

Carolien