Ons verhaal…Winky
Toen onze kinderen klein waren wilden we een hond(je). Omdat honden met een onduidelijk verleden vaak niet goed gaan met kleine kinderen, hebben we destijds Boerenfoxpup Cleo geadopteerd. Deze dame mocht maar liefst ruim 16 jaar oud worden.
In de tussentijd hebben we Hummel (Cleo was toen 9 jaar), een Maltepo, aangeschaft. Helaas hebben wij toen ook bij een broodfokker gekocht (waar wel alles netjes ging en ook de honden ingeënt en gechipt werden).
Via facebook zag ik dat een vriendin van mij gereageerd had op de pagina van de BFA. Ik ben op de site gaan neuzen en heb ze vanaf dat moment gevolgd.
Toen Cleo al een tijdje overleden was, ben ik toch eens serieuzer naar de te adopteren hondjes gaan kijken bij de BFA. Eerst de Teckels, die vond ik al heel leuk. Maar ik durfde de stap nog niet te zetten.
Een tijdje later kwam er een bericht voorbij met allemaal Boomertjes. Mijn hart zwol op, ik wilde ze wel allemaal een thuis geven! Maar er was er een waar ik meteen verliefd op was….moederhond F. Wij hebben haar de naam Winky mogen geven (niet van de Teletubbies, maar genoemd naar de huiself Winky uit de Harry Potter boeken).Even goed over nagedacht voordat ik gemaild heb (dat was ook echt maar even…) en gemaild met ons verhaal. In het weekend mochten we komen kijken en kennis maken (ook met Hummel).
Wij (oudste zoon en ik) op avontuur naar Lelystad (vanuit N-Limburg), maar meteen een dagje uit van gemaakt.
Doggy zegt: “Ik zal haar even vangen”, zo erg was het helaas. Toen we haar zagen, waren wij (of in ieder geval ik) meteen verliefd.
Omdat ze nog maar net bij de BFA waren, moest ze nog eerst door de dierenarts gecheckt worden. En of ik dan het socialiseren voor mijn rekening kon nemen. Omdat ik daarvan overtuigd was en ik het ook wel fijn vond dat ze dan meteen bij ons thuis kon wennen, ging Doggy akkoord.
Niet lang daarna weer op wereldreis naar Lelystad, maar nu om haar op te halen (met jongste zoon). Spannend was het wel, hoe zou ze zich houden al die tijd in de auto. Maar, mijn zoon heeft haar op schoot gepakt en daar is ze blijven liggen totdat we thuis waren.
Laat de (her)opvoeding maar beginnen! Alle geluiden waren spannend en ook het huis en de mensen die er woonden. Alles was vooral vreemd, maar met heel veel geduld en heel veel liefde begon ze langzaamaan te wennen.
Vooral ik heb heel veel met haar gedaan, ook om het heel rustig voor haar te houden. Vaak naar buiten, leren wandelen aan de riem (in het begin was het zitten aan de riem, want bij elk geluid ging ze zitten), eten in de bench ’s nachts en haar vooral niet te vaak lastig vallen.
Elke stap was er een en stukje bij beetje begon het vertrouwen te groeien. Zoals ik ook al in een ander verhaal las, het staartje bleek niet kapot te zijn! Naarmate ze wende ging ze steeds zelfverzekerder lopen en lekker snuffelen. Zo’n lieve grote broer is natuurlijk ook wel fijn. Zeker in het begin vertrouwde ze Hummel het beste.
Inmiddels zijn we bijna 2,5 jaar verder en zijn wij toch wel de dikste vriendinnetjes (daar is de rest best een beetje jaloers op). Als ik thuis kom, is ze dolblij. Maar het aller-, allerfijnste dat is toch wel op bed liggen met Hummel en het vrouwtje.
Vanaf het begin voelde ze zich daar het meeste op haar gemak en kon ze lekker rustig slapen. Af en toe mag dat ook ’s nachts en dan kijkt ze me zo dankbaar aan van: “fijn hè?”.
De angst is uit haar ogen, ze kwispelt, ze speelt, ze kan superblij zijn en lekker bij je komen liggen. Ze eet niet meer in de bench, maar wel met de deur dicht. Ze is echt de prinses in huis.
Ik kan nog veeeeel meer over haar schrijven, maar dat gevoel wat zo’n hondje je geeft als je ziet dat ze echt bij ons thuis is en bij ons gezin hoort…dat is met geen pen te beschrijven.
De volgende keer dat ik een hond adopteer, zal dat zeker weer een hondje zijn wat een gouden mandje zoekt. Dat ook mag ervaren dat het leven fijn kan zijn en dat je mag voelen dat je geliefd wordt.Mijn nieuwsgierigheid en die van haar, die hebben haar gered en ons tot vrienden voor het leven gemaakt. Missen kunnen we haar niet meer!
Lieve groet,
Winky en haar bazinnetje Monique
