Vandaag mocht ik je aaien…
Jaar in jaar uit liep je grommend door het huis, rondjes lopen in de tuin….steeds weer naar mij kijken om dan vervolgens grommend weer verder te lopen.
Iedere poging tot verzoening werd afgestraft door een beet in mijn hand.
Je had alles wat je van een kuthond verwacht….ik vond je alleen maar zielig….
Steeds mij afvragend wat ze in de fokkerij in godsnaam met je hadden uitgevreten dat je zo verknipt reageerde.
Als ik mijn hand op je wist te leggen verkrampte je hele lichaam, zachtjes kriebelen op je kopje…..je hele lichaam stond dan strak, tot ik werd afgestraft met weer een beet in mijn hand.
Op Amber haar schoot, dat vond je fijn…je zag gewoon dat je genoot van iedere streling…
We lieten het hierbij…je leefde tussen de rest en liet met regelmaat je ongenoegen horen met gegrom of geblaf…en s’avonds genoot je van Amber haar strelingen…het was goed zo..
Wanneer je dood bent kan ik je ook aaien….vandaag was het zover…
Ik kon je aaien….rust zacht kleine muisje…nooit geen stress meer…nooit geen pijn meer..
Dag kleine muisje 😘