De grote schoonmaak aktie

Eindelijk is de tijd daar dat wij uitleg kunnen geven over onze laatste actie waar ook de anti vlooien middeltjes voor nodig waren. Daar wij samen werken met diverse organisaties en daar ook een vertrouwen hebben opgebouwd werden wij benaderd over het feit dat er een kwekerij failliet was gegaan. Er was een curator aangesteld om te redden wat er te redden was, en net zoals in de Nederlandse wet geldt in België hetzelfde.

Honden zijn gewoon een voorwerp en vielen dus ook onder de inboedel van het bedrijf en werden dan ook per opbod verkocht. Om de toekomst van de kweker veilig te stellen was er een grote kwekerij in België die een bod had gedaan, wanneer de curator akkoord ging bleven de ruim 170 honden gewoon waar ze waren en bleef de kwekerij bestaan, echter kwam de huidige eigenaar dan in loondienst bij die grote kwekerij. Het geluk wilde dat er nog een organisatie zich er bij aansloot, en deze deed een bod op alle honden. En we hadden gewonnen, de honden waren vrij !

Nu kwam echter het volgende probleem, waar laat je in korte tijd ineens ruim 170 honden? Om extra tijd te winnen konden de honden nog even in de huidige kwekerij blijven tot er nieuwe huisvesting was gevonden. Op een gegeven moment kregen wij foto’s toegestuurd van de situatie waar de honden zaten, en daar moest eerst iets aan gedaan moest worden.

Wij spraken toen af met diverse mensen uit België om daar een grote schoonmaak te houden en de honden o.a een vlooien behandeling te geven want ze zaten echt helemaal onder.

Wij zijn toen vanuit Nederland s’morgens om 6 uur in de auto gestapt en na een lange rit kwam de kwekerij in zicht.

Vol goede moed gingen wij gewapend met scheppen en bezems het terrein op. We werden ook al gewaarschuwd dat de kweker zelf ook nog aanwezig was en dat wij hem beslist niet mochten aanvallen op zijn gedrag omdat hij anders op zijn beslissing terug kon komen en wij per direct de honden moesten meenemen.

Wetende hoe ik mij wel kan gedragen deed ik mijn uiterste best om mij niet te verdiepen in de kweker maar in de honden..

Bij het binnen gaan van de eerste schuur veranderde mijn woede die ik goed wist te verbergen om in verdriet….de honden hadden geen schone drinkbakken maar vieze bakken met een mengsel van water en ontlasting….de vloeren waren bekleed met een dikke laag poep vermengd met urine, geen bedje om in te slapen maar alleen een dikke laag ontlasting…

Ik zakte letterlijk door mijn knieën en zat met mijn knieën in de ontlasting met de tranen in mijn ogen, vol ongeloof dat dit kon in 2011.

bf1

Vol goede moed maar begonnen met scheppen.

bf2

Terwijl je dan aan het scheppen bent gaat er van alles door je hoofd, dit terwijl je angstig word bekeken door de honden die dan meestal wegkruipen in een hoekje.. Ondanks dat het veel werk is en je eigenlijk tijd te kort komt wil ik toch de honden ook een beetje genegenheid geven door een aai of een kleine knuffel.

bf3

Helaas hoe goed bedoeld het ook is, niet alle honden laten zich aaien. Na het schoonmaken van het ene hok ga je door naar het volgende hok en zo lijkt er geen eind aan te komen. Dan krijg je een seintje dat ze in een andere schuur bezig zijn en dat je daar echt even moet kijken. Dan is het even slikken, de hokken waar ik was begonnen waren nog niet eens de ergste.

bf4

Via een omweg kom je dan aan bij een oude verrotte deur….

bf5

Dan na een hindernis te hebben genomen van allerlei rotzooi kom je dan aan bij de echt trieste gevallen…

bf6

Gebroken poten vol met stront en de gewrichten opgezet van de ontstekingen…ondertussen word het steeds moeilijker om mijn tranen te bedwingen.

bf7

Na alles zo goed mogelijk schoon te hebben gemaakt de hond even wat aandacht geven en een aai. Dan worden we geroepen dat we verder in de schuur moeten komen kijken. Als je dan door alle gangetjes loopt zie je op een gegeven moment een dode rat. Of is dit geen dode rat?

bf10

Het kippenvel komt dan al opzetten. Een dode pup? Dan kijk je opzij en dan zie je dit. Moederziel alleen, weg gestopt in een hoek samen met haar laatste puppy.

bf9

Alles onder de stront en de pup ligt op de koude stenen vloer met een lamp erboven…….alsof de lamp nog zou helpen…

bf8

Dan word alles echt teveel en begint het verdriet dan ook pas echt….dit doet mij zoveel verdriet….ik ben die dag volgens mij ook niet meer gestopt met huilen… Ik ben toen het hok ingegaan en terwijl moeder mij angstig in de gaten hield ben ik gaan schoonmaken, na alles redelijk schoon te hebben gekregen heb ik haar en de pup voorzien van een lekkere dikke laag zaagsel….. en dan terwijl je daar op je knieën zit komt de moeder naar je toe en krijg ik een hele grote lik over mijn gezicht, als of ze voelt dat je het goed bedoeld en ze je wil bedanken……………….tja, en dan kan je nog zo’n stoere biker zijn maar dan knapt er iets en is het echt gebeurt…..dit soort momenten breekt je……….

Maar je moet verder want er zijn nog zoveel hokken om te doen…uiteindelijk komen we deze dame tegen….

bf11

Een van de franse bullen die daar zaten……………haar hok hoefde alleen niet te worden schoon gemaakt……………

bf12

Want deze dame ging met ons mee………………

Na een lange dag van schoonmaken, de smerige en af en toe verstikkende lucht van ammonia ga je dan weer terug naar huis. Blij dat je een hoop honden gelukkiger hebt gemaakt, blij dat je een hond weer een goed leven gaat bieden maar ook blijft je gedachten bij de honden die je achterlaat.

Je weet dat het voor hun ook goed gaat komen maar toch, ergens blijft het aan je knagen en blijven de beelden door je hoofd gaan. En dan ook s’nachts….de lucht blijft in je neus hangen en de beelden blijf je maar zien. En dan bij het kijken of de foto’s zijn gelukt komen de tranen weer…. zelfs nu bij het typen van dit verslag blijven ze komen….

Een mens heeft geen idee wat er schuilt achter de puppy’s op marktplaats, ik wel…en ik kan deze beelden ook nooit meer vergeten…. Dan de tweede dag thuis….de beelden blijven maar in je gedachten maar een hond blijft mij zeker bij…….en dan is het genoeg!… Er gaat een mailtje uit….vragen hoe het gaat met de moeder en pup…. Als antwoord krijg ik dat die er nog steeds zit…en de vraag hoezo?…zou jij haar dan ophalen?

Ik antwoord dan ook meteen dat ik, wanneer dit mogelijk is ik binnen 3 uur daar kan zijn… Er werd wat geregeld….en ik maakte mijn belofte waar, ik was er binnen 3 uur!! Zal misschien nog wel geflitst zijn maar dat maakt je op zo’n ogenblik niets meer uit…

bf13

Achteraf schijnt deze dame zelfs 5 pups te hebben gehad en dit was de laatste die nog leefde.

Er zijn die dag nog bijna 50 honden weggehaald en in de volgende dagen werd de hele kwekerij leeggehaald en opgeheven.

Mensen die na het lezen van dit verslag nog steeds een hondje willen kopen op sites zoals marktplaats snappen er blijkbaar nog niets van maar zullen er ook nooit iets van begrijpen. Ik denk dat je dit soort mensen ook verplicht moet stellen een bezoek te brengen aan een kwekerij…

Dit is het leed waar wij tegen vechten, en of je het nu wel of niet eens bent met ons, of je nu een andere visie hebt over het bestrijden van dierenleed, dit moet gewoon stoppen…hoe dan ook.

Dit alles moesten wij in eerste instantie geheim houden, het kost een hele lange tijd voordat je toegang krijgt tot een kwekerij en bij het naar buiten komen van onze plannen zou dit zeker in gevaar zijn gekomen en zouden de andere kwekerijen op de hoogte zijn geweest van wat wij deden. Ik hoop dat iedereen nu begrip heeft voor onze zwijgzaamheid.

Uiteraard kunnen wij uw hulp weer hard gebruiken, want de honden die wij hebben meegenomen moeten nog ingeënt worden en gesteriliseerd.

Ik hoop dat wij na het lezen van dit verslag op jullie steun kunnen blijven rekenen. Steun Bella en Billy op giro 5990323 tnv stichting Bikers For Animals

Namens Stichting Bikers For Animals…
Doggy

Onze speciale dank gaat uit naar:

Alle donateurs die ons financieel hebben gesteund.
Alle organisaties in Nederland en België voor hun vertrouwen en hun inzet om dit alles mogelijk te maken.
En uiteraard onze dank aan de geldschieter die dit heeft gefinancierd.